arızaya geçmeye az kaldı...

bu ara yaşadığım şeyler canımı çok yakıyor...ben öyle çok çok büyük şeyler beklemiyorum ki kimseden...sadece benim de incinebilir bir varlık olduğumu anlasınlar ona göre davransınlar istiyorum...benim insan ilişkilerinde gösterdiğim özenin bana da gösterilmesini istiyorum...hepsi bu...ama sanırım bunu çok görüyorlar ki hep aynı kalp kırıklığını yaşıyorum...nasıl çözeceğimi de bilmiyorum bunu...durum gittikçe içinden çıkılmaz hale geliyor...seviyorum sevdiğim için tolerans gösteriyorum...bu sefer böyle olsun bir daha yapmaz diyorum...ama o her defasında aynı şeyi,aynı özensizliği gösteriyor...kırılıyorum...susuyorum...ama bu durum nereye kadar bu şekilde devam eder bilmiyorum...insanlar ne kadar sabırlı olduğumu söyleyip duruyorlar...(ki ben salaklık olarak görmeme rağmen aynı durum devam ediyor)ben sabrımın ne zaman taşacağını merak ediyorum...çünkü taştığında gözüm hiç bir şeyi görmüyor...kırıldığım için bende kırıyorum bu sefer...ama insanların zeytinyağla akrabalıklarını bu durumlarda çok net görüyorum...kaldı ki ben o saatlerde gemileri çoktan yaktığım için umrumda olmuyor bu durum...neyse çok içlendim yine ...kime anlatsam ki derken kendimi bloğa yazar halde yakaladım...bu da böyle olsun artık ne yapayım...içimde kalacağına bloğumda kalsın...