hadi oradan...

hadi oradan diyorum...arkamı dönüyorum...hani bazen bazı kişiler seni uyuttuğunu sanır ya...hani sen aslında her şeyin farkındasındır...ama olanların farkında olmadığını sanır karşındaki...seni kandırdığını düşünür...yalanını yuttuğunu sanır...oysa ki sen her şeyin farkındasındır...sadece söyleme gereği duymazsın...oysa ki sen onun geçtiği yollardan ondan önce geçmişsindir...hatta bazı durumlarda ona tur bindirdiğin bile olmuştur...ama karşındaki seni niyeyse hafife almak ister...öyle bir gaflet ve dalalet içine girer...işte o zamanlarda ben hadi oradan der,arkamı döner,kapıyı kapatır ve oradan çıkar giderim...hem öyle bir giderim ki...sanki orada ,onunla hiç olmamışım gibi...onca yaşanmışlıkları hafife aldıkları için,beni kırdıkları için,beni hiç bir şeyden habersiz uzaylı konumuna soktukları için...bunu yaparken de hiçbir şey söyleme gereği duymam bile...çünkü her ne kadar onlar beni salak yerine koysalar da ben onlara aynı şeyi yapma gereği duymam...böyle durumları bu ara sık sık yaşar duruma geldim niyeyse...bunca geçirilen zamanlardan sonra hala beni tanıyamadıklarına yada kendimi onlara anlatamadığıma üzülüyorum ...sadece zamanımın böyle insanlarla geçmiş olması yani boş bomboş geçmiş olmasına üzülüyorum...insanlar mı beni hafife alıyor yoksa ben mi onları hafife alıyorum bilmiyorum ama bunca yaşanmışlıklara rağmen böyle bir durumla karşı karşıya kalmam sanırım benim insanları hala tanıyamamış olduğumu herkesi kendim gibi iyi niyetli olduğunu varsaydığımı gösteriyor...hala...onca yediğim kazıktan sonra hala...neyse...sadece hadi ordan diyorum ve gidiyorum...